Giełda w USA - scenariusz bazowy na drugą połowę roku

Utrzymywanie zrównoważonego portfela na niezrównoważonych rynkach – to zdanie dobrze odzwierciedla moją obecną strategię. Oderwanie się amerykańskich giełd od fundamentów makroekonomicznych, w rytm melodii granej przez banki centralne, powoduje że jedynym słusznym wyborem są na dzień dzisiejszy pozycje długie. W szczególności na technologicznym Nasdaq’u i jego największych gwiazdach: Tesli, Amazonie, Apple, Facebook'u czy Microsoft'cie. Niemniej na horyzoncie czai się wiele sygnałów ostrzegawczych, które stanowić będą silny kontrargument dla kontynuacji tego trendu w kolejnych miesiącach.

W trakcie marcowego załamania na rynkach, które było związane m.in. z sytuacją epidemiologiczną na świecie, wychodziłem z założenia, że po silnym odbiciu najpóźniej jesienią nastąpi druga fala spadków. Biorąc pod uwagę przebieg zdarzeń z ostatnich tygodni, a także fakt, że 3 listopada tego roku odbędą się w USA wybory prezydenckie, taki scenariusz wciąż traktuję jako bazowy. Pytanie tylko czy administracja Trumpa pozwoli aby do korekty doszło przed wyborami? W mojej opinii odwrócenie trendu może nastąpić najwcześniej w sierpniu, a najpóźniej w listopadzie. Tak wiem, dość spore widełki czasowe - ale każdy większy podryw niedźwiedzi w tym czasie będzie mógł zwiastować coś większego (i zamierzam to wykorzystać). Czyli scenariusz bazowy na ten rok podpowiada - nie ‘czy?’, tylko ‘kiedy?’. Poniżej kilka ciekawych grafik, które w mojej ocenie stanowią wcześniej wspomianne sygnały ostrzegawcze na drugą połowę tego roku.

Poniższa grafika pokazuje notowania największych spółek z indeksu SP500, oraz odwzorowanie tego indeksu w 3 wariantach: dla P/E równego 10 (niedowartościowanie), P/E na poziomie 15 (neutralna wycena), oraz P/E 20 (przewartościowanie). Jak widać powrót do poziomu neutralnego oznaczałby korektę SP500 w okolice 1745 punktów (to jakieś 45-50% od obecnych). Chyba, że zyski spółek zaczęłyby drastycznie rosnąć w kolejnych kwartałach…

Kolejny wykres odzwierciedla zmiany sentymentu inwestorów nałożone na Nasdaq. Poziom optymizmu znalazł się obecnie w strefie, w której przebywał przez 4% czasu na przestrzeni ostatnich 20 lat oraz 1% licząc od 2011 roku.

Następna grafika to korelacja stopy bezrobocia w USA z indeksem SP500. Patrząc na wykres w długim terminie można mówić o pewnym poziomie zależności. Obecnie mamy do czynienia z oderwaniem się giełdy od sytuacji na rynku pracy w USA.

Kolejny wykres pokazuje liczbę upadających korporacji w USA od 1999 roku. Obecne poziomy są zbliżone do sytuacji z 2008/2009 roku, czyli ostatniego kryzysu finansowego. Na ten moment giełda amerykańska zdaje się pomijać ten aspekt realnej gospodarki.

Ostatnia grafika pokazuje odsetek kredytów hipotecznych, których posiadacze mieli problem ze spłatą. Kwietniowy odczyt na poziomie 3.4% jest wyraźnie wyższy niż (nawet) w 2008/2009 roku.

Działania banków centralnych zdaje się natomiast dyskontować rynek złota, który w mojej opinii realizuje silny ruch ku nowym szczytom, o czym pisałem w ubiegłym roku przy cenach ~1300$ za uncję. W ślad za złotem idzie jeszcze bardziej niedowartościowane srebro, które w ostatnich tygodniach pokazało, że jest nie tylko metalem przemysłowym, ale przede wszystkim metalem szlachetnym (mam tu na myśli problemy z zakupem fizycznego srebra na całym świecie). 

Statement – 15 lat tradingu na jednym wykresie

Poniżej zamieszczam krzywą kapitału dla mojego statementu z ostatnich 20 miesięcy. Ten prosty wykres, uwzględniający około 400 transakcji z ostatnich kilku kwartałów, to tak naprawdę 15 lat ciężkiego rzemiosła i nieustannej nauki. Przy okazji właśnie sobie uświadomiłem, że ten mini-blog liczy już sobie 11 lat, ale ten czas leci! 😊

Czy to moment, w którym mogę powiedzieć, że okiełznałem rynki finansowe? Absolutnie nie. Czy ten statement będzie się już piął się tylko w górę? Chciałbym, ale nie mogę tego zagwarantować. Nieprzewidywalna zmienność, emocje, czarne łabędzie, zmieniający się charakter rynku i wiele innych – to wszystko czyha na inwestora, niezależnie od doświadczenia, który chce wciąż płynąć łódką w samotnym rejsie zwanym inwestowaniem. Zabrzmiało poetycko – ale naprawdę tak uważam. Na koniec dnia to ty podejmujesz decyzję. Niezależnie od tego na jakiej podstawie – to ty jako inwestor podejmujesz decyzję o zawarciu transakcji. Indywidualizm jest tu w cenie.

Transakcje zawierane były na rynkach, na których najlepiej się czuję – tj. indeksy giełd amerykańskich, złoto, ropa, warszawski WIG, niemiecki DAX, włoski FTSE, pallad i kilka innych. Ekspozycja na rynku walutowym była ograniczona do funta brytyjskiego. Dla zainteresowanych mogę podesłać szczegółowy wykaz transakcji – może dowiem się czegoś, czego sam nie dostrzegam.

Mam nieodparte wrażenie, że na koniec dnia, całość sprowadza się do prostej zasady: tnij straty, a zyskom pozwól rosnąć. Tak bardzo oklepany i łatwy do powiedzenia frazes, prawda? Oczywiście – na przestrzeni kilkunastu lat rynek wymagał nauczenia się wielu rzeczy i dostosowania swoich metod do zmieniającego się charakteru. Niemniej to właśnie cięcie strat u zalążka ich powstawania, nie doprowadzanie do utrzymywania stratnych pozycji, było w moim przypadku bardzo istotną, jeżeli nie kluczową, umiejętnością. Bo cały szkopuł polega na tym, aby ciąć straty nie w 90%, czy nawet 99% przypadków, lecz absolutnie i bezwzględnie w 100%. Jedyna słuszna droga to robienie tego zawsze, ponieważ prędzej czy później chwila nieuwagi i ten minimalny brak konsekwencji mocno poturbuje saldo. Ta konsekwencja, pełna powtarzalność i świadomość, to moim zdaniem nie tylko nawyk. To sposób myślenia, składowa charakteru.

Zrobię update wykresu za pół roku – oby rynek sprzyjał.

Ps. Ten ostatni paragraf przypomniał mi o piosence Ed’a Seykoty, poniżej link do yt: